เนิ่นนานน่าดูย้อนไปเมื่อฉันเป็นเด็ก
ล่วงเลยวัยครั้งตอนที่ฉันยังเล็ก
แค่หกล้มกลิ้งก็ร้องไห้ฟูมฟาย
น้ำตาไหลเป็นสายทางระหว่างนั้น
ดังผ่านมาเมื่อวานถึงตอนเมื่อฉันโตหน่อย
คล้อยคลืบคลานเข้าวัยสู่บานแรกแย้ม
แก้มที่เคยเปื้อนรอยน้ำตาก็หาย
แค่หกล้มไม่ทำให้ฉันร้องไห้อีกต่อไป
แล้วก็กลายเป็นเรื่องความรักที่เข้ามา
ในตอนที่ฉันยังเดียงสากับมัน
ที่หกล้มพลาดเจ็บจนร้องไห้เสียงดัง
ความเจ็บครานั้นช่างต่างกันเหลือเกิน ช่างเล็กน้อย
เจ้าสำออยแค่หกล้ม ไม่ร้องไห้
มันไม่ได้แปลว่าเจ้าเข้มแข็งกับทุกอย่าง
เรื่องความรักที่ผิดหวังก็แค่เข้ามา
เพื่อให้ประสบการณ์
และพอผ่านคืนวันล่วงเลยพ้นไป
ที่ร้ายๆ สุดชีวิตแค่คิดไปก็เรื่องขำๆ
เจ้าสำออยในวันนั้น กลายเป็นฉันในวันนี้
ที่มีน้ำตากี่ที่ ที่เสียใจ
มันไม่ได้แปลว่าฉันสำออย
เนิ่นนานน่าดูย้อนไปเมื่อฉันเป็นเด็ก
ล่วงเลยวัยครั้งตอนที่ฉันยังเล็ก
แค่หกล้มกลิ้งก็ร้องไห้ฟูมฟาย
แค่หกล้มก็ร้องไห้ ฟูมฟาย
แล้วก็กลายเป็นเรื่องความรักที่เข้ามา
ในตอนที่ฉันยังเดียงสากับมัน
ที่หกล้มพลาดเจ็บจนร้องไห้เสียงดัง
ความเจ็บครานั้นช่างต่างกันเหลือเกิน ช่างเล็กน้อย
เจ้าสำออยแค่หกล้ม ไม่ร้องไห้
มันไม่ได้แปลว่าเจ้าเข้มแข็งกับทุกอย่าง
เรื่องความรักที่ผิดหวังก็แค่เข้ามา
เพื่อให้ประสบการณ์
และพอผ่านคืนวันล่วงเลยพ้นไป
ที่ร้ายๆ สุดชีวิตแค่คิดไปก็เรื่องขำๆ
เจ้าสำออยในวันนั้น กลายเป็นฉันในวันนี้
ที่มีน้ำตากี่ที่ ที่เสียใจ
เจ้าสำออยแค่หกล้ม ไม่ร้องไห้
มันไม่ได้แปลว่าเจ้าเข้มแข็งกับทุกอย่าง
เรื่องความรักที่ผิดหวังก็แค่เข้ามา
เพื่อให้ประสบการณ์
และพอผ่านคืนวันล่วงเลยพ้นไป
ที่ร้ายๆ สุดชีวิตแค่คิดไปก็เรื่องขำๆ
เจ้าสำออยในวันนั้น กลายเป็นฉันในวันนี้
ที่มีน้ำตากี่ที่ ที่เสียใจ
มันไม่ได้แปลว่าฉันสำออย
ไม่ได้แปลว่าฉันสำออย
ไม่ได้แปลว่าฉันสำออย
ไม่ได้แปลว่าฉันสำออย